Ομιλία του Ν. Σοφιανού σε εκδήλωση των ΚΟ 7ου Διαμερίσματος Αθήνας του ΚΚΕ

Σε εκδήλωση των ΚΟ του 7ου Διαμερίσματος Αθήνας του ΚΚΕ με θέμα: «Με το ΚΚΕ μπροστά μαχητική αντιπολίτευση για την υπεράσπιση των λαϊκών αναγκών, κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, της περιφερειακής και τοπικής διοίκησης» μίλησε το απόγευμα του Σαββάτου 15 Φλεβάρη ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και δημοτικός σύμβουλος Αθήνας.

Στην ομιλία του ο Ν. Σοφιανός ανάμεσα σε άλλα ανέφερε:

«Γίνεται μία προσπάθεια να εγκλωβιστεί η λαϊκή οργή, η αγανάκτηση, και να συγκαλυφθεί το κύριο: Ότι σήμερα από όπου κι αν το πιάσεις, όποια πλευρά της δύσκολης καθημερινότητας του λαού μας και αν ψάξεις, θα δεις ότι συγκρούεται το κέρδος των καπιταλιστών με τις λαϊκές ανάγκες, τα λαϊκά δικαιώματα, τα εργατικά δικαιώματα, αλλά και την ίδια τη ζωή του λαού μας.

Ότι υπάρχουν δυνατότητες ώστε ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις να κατανοήσουν ότι η μόνη φιλολαϊκή πολιτική διέξοδος, είναι το να απαντήσουμε ακόμα πιο μαχητικά, πιο οργανωμένα, στο δρόμο της ανατροπής. Στο δρόμο της διαμόρφωσης μιας πλατιάς εργατικής λαϊκής πλειοψηφίας που διεκδικεί και παίρνει την εξουσία.

Γιατί γίνεται μεγάλη συζήτηση για κόμματα που εμφανίζονται ως αντισυστημικά. Σε ένα κόσμο πρέπει να βάλουμε το ερώτημα τι είναι σύστημα; Είναι αυτό το κοινωνικό, οικονομικό σύστημα που ζούμε, που τις κρίσεις του αλλά και την ανάκαμψη του πληρώνει πάντα η εργατική, η λαϊκή πλειοψηφία. Σύστημα είναι η οικονομία που βασίζεται σε εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής, που ο εργάτης πουλάει την εργατική του δύναμη και ξεζουμίζεται με ένα εργασιακό καθεστώς γαλέρας που επιβλήθηκε από τα μνημόνια και που παρά το ότι τα μνημόνια έχουν τελειώσει, οι νόμοι τους είναι όλοι σε ισχύ. Σύστημα είναι το κεφάλαιο το οποίο επενδύει και αναπτύσσει εκεί που μπορεί να αναπτύξει γρήγορο κέρδος. Σύστημα, λοιπόν, είναι η οικονομία του κεφαλαίου η οποία δεν έχει πατρίδα, γι' αυτό και μεταφέρει την έδρα του όπου θέλει.

Σύστημα είναι τα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν αυτή τη χώρα και τα αποκόμματα που δημιουργήθηκαν από αυτά τα κόμματα. Γιατί τι ήταν η Κωνσταντοπούλου; Δεν ήταν πρόεδρος της Βουλής της "πρώτης φοράς Αριστερά" που θα καταργούσε τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο; Ή τι είναι ο Βελόπουλος; Δεν ήταν βουλευτής του Καρατζαφέρη στα πλαίσια της κυβέρνησης Παπαδήμου; Η Λατινοπούλου; Αυτή δεν είναι που στηρίζει τον δήθεν "αντισυστημικό" Τραμπ.

Υπάρχει ανάγκη λοιπόν να βγουν πολιτικά συμπεράσματα από αυτή τη συζήτηση, ότι στο δρόμο αυτό της κινητοποίησης του λαϊκού παράγοντα που παρεμβαίνει δυναμικά, που διαμορφώνει εξελίξεις, που πιέζει και στριμώχνει την κυβέρνηση, μπορούν να ακολουθήσουν ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις, μπορούν να συναντηθούν με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Και αυτό ήδη γίνεται, δεν είναι κάτι που θα γίνει. Όμως τώρα πρέπει να δυναμώσει, να πολλαπλασιαστεί, πρέπει να γενικευτούν οι εστίες αντίστασης, οργάνωσης, συσπείρωσης, παντού. Γιατί από εκεί διαμορφώθηκαν οι προϋποθέσεις ώστε χιλιάδες νέοι μαθητές και φοιτητές να βγούνε στους δρόμους στις 7 του Φλεβάρη "ζητώντας οξυγόνο", από τέτοιους αγώνες και διεργασίες βγαίνουν οι αγρότες στα μπλόκα για να δηλώνουν παρών στον αγώνα επιβίωσης, για να μπορέσουν να μειώσουν το κόστος παραγωγής, για να μπορέσουν να έχουν εισόδημα, για να μπορέσουν να ζήσουν στα χωριά τους.

Αγαπητοί φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,

Ξεθαρρεύουν εργατικές δυνάμεις, πολλαπλασιάζεται η συμμετοχή των σωματείων και η άνοδος της οργάνωσης. Ήταν μεγάλη η μάχη που έδωσαν οι οικοδόμοι με την ομοσπονδία τους και κατάφεραν να υπογράψουν συλλογική σύμβαση με αυξήσεις ως και 20%. Είναι ο δρόμος που ακολουθούν και άλλες ταξικές ομοσπονδίες, αλλά είναι και ο δρόμος που επέβαλαν οι ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ με αυτήν την απεργία στις 28 του Φλεβάρη, που όλα δείχνουν ότι θα έχει συγκλονιστική επιτυχία και μαζική συμμετοχή χιλιάδων. Μια απεργία που οργανώθηκε και επιβλήθηκε από τα κάτω όπως και τότε με τα Τέμπη, που ανάγκασε τη ΓΣΕΕ να πάρει τελικά απόφαση, αλλά να μην ανακοινώσει καν συγκέντρωση.

Είναι καθοριστική η συμβολή του Κόμματος σε όλη αυτή την αγωνιστική ανάταση που υπάρχει και μπορεί να δυναμώσει. Και αυτό το αντιλαμβάνεται ένας κόσμος που ανοίγει τα αυτιά, που έχει όμως αμφιβολία σε σχέση με το αν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, αν μπορεί να ηττηθεί ο αντίπαλος που φαντάζει παντοδύναμος, αν μπορούμε να κάνουμε και αλλιώς, αν μπορούμε έξω από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αν μπορεί να υπάρχει οικονομία και κοινωνία χωρίς κεφαλαιοκράτες.

Είναι ερωτήματα που μπορούν να απαντηθούν σήμερα γιατί οδηγούν κατευθείαν στην αφύπνιση, οδηγούν κατευθείαν στην δυνατότητα να μη χειραγωγεί το σύστημα ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις. Γιατί δεν κρύβεται και το γνωρίζουν καλά ότι η οργή, ο θυμός για το έγκλημα στα Τέμπη εκφράζει μια συνολικότερη διάθεση απέναντι σε όλα αυτά που πνίγουν, που ζορίζουν, μια δύσκολη καθημερινότητα για την πλειοψηφία του λαού μας.

Εκφράζει την αγανάκτηση για την ακρίβεια και την εκμετάλλευση, για τα εργατικά ατυχήματα, για το χάος στα σχολεία που υποτίθεται θα αντικατασταθούν είτε με κάποια πρότυπα σχολεία, κατηγοριοποιώντας κι άλλο την εκπαίδευση σαν τα Ωνάσεια, εδώ στην Κυψέλη στον Κολωνό και σε κάποιες άλλες περιοχές, με το χάος στα νοσοκομεία που δεν κρύβεται όσες παραστάσεις και να δώσει ο Γεωργιάδης, το χρεώνονται και αυτός και συνολικά η κυβέρνηση.

Εκφράζει την ανησυχία και το φόβο που γεννάει ο πόλεμος στη γειτονιά μας. Δείτε τα παραμύθια, ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να πληρώνει για να μπορεί το ΝΑΤΟ να είναι αξιόμαχο στην ανατολική του πτέρυγα. Σε όλα αυτά τα κρίσιμα ζητήματα, μαζί και στον πρωτοπόρο ρόλο που παίζει η Ελλάδα με την κυβέρνηση Μητσοτάκη και με την ανοιχτή στήριξη ή ανοχή όλων των άλλων κομμάτων, σαν πρωτοπαλίκαρο των ιμπεριαλιστών, στηρίζοντας τον Ζελένσκι με εκατομμύρια, από εξοπλισμούς αλλά και από τη στήριξη στο εμπάργκο που έγινε στη Ρωσία, τη στήριξη στον εγκληματία Νετανιάχου, ακόμα και τους τζιχαντιστές οι οποίοι κατέλαβαν την εξουσία στη Συρία.

Απέναντι σε όλα αυτά τα γεγονότα λοιπόν υπάρχει προβληματισμός, υπάρχει φόβος που πρέπει να αντιμετωπιστεί, αλλά υπάρχει και διάθεση αντίδρασης η οποία μπορεί να οδηγηθεί στην καρδιά του πολιτικού προβλήματος, στο σύστημα της εκμετάλλευσης. Γιατί για να δικαιωθούν όλοι αυτοί οι, νέοι κυρίως, άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους στα Τέμπη χρειάζεται συνολική αντιπαράθεση με το σύστημα της εκμετάλλευσης.

Γιατί το ότι το έγκλημα αυτό ήταν προδιαγεγραμμένο, σημαίνει ότι το σύστημα, οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, δεν πήραν όλα εκείνα τα μέτρα που έπρεπε για να μη συγκρουστούν δύο τρένα στην ίδια γραμμή. Το ίδιο για τα βαπόρια, γιατί σημερινά (σ.σ. του Σαββάτου) δημοσιεύματα μιλάνε για Τέμπη στο Αιγαίο που μπορούν να συμβούν με τα σαπιοκάραβα των εφοπλιστών τα οποία επιδοτούνται με εκατομμύρια. Μιλάνε για κενά στον πύργο ελέγχου στο αεροδρόμιο, την ώρα που έχουμε και τέτοια συγκεκριμένα δυστυχήματα.

 Αποδεικνύεται δηλαδή, το τι σημαίνει προστασία της ζωής σε αυτό το σύστημα. Και εδώ είναι ένας απολογισμός κυριολεκτικά τραγικός και μακάβριος, αν προσθέσουμε όλο αυτόν τον κόσμο που χάθηκε. Γιατί αυτή η κυβέρνηση, η προηγούμενη κυβέρνηση, αυτό το σύστημα το καπιταλιστικό δεν υπολογίζει την ανθρώπινη ζωή.

Απέναντι και σε τέτοιες περιπτώσεις αναδεικνύεται λοιπόν η ανάγκη να πάει συζήτηση στην αιχμή, για το πως διαλύθηκε ο ΟΣΕ, όπως διαλύθηκαν και άλλες υπηρεσίες, ποιος τεμάχισε το μεταφορικό έργο με την υποδομή, ποιος έδωσε στους Ιταλούς για 60 εκατομμύρια την ΤΡΕΝΟΣΕ, ποιος την επιδοτούσε με 100 εκατομμύρια κάθε χρόνο.

Αυτή την εταιρεία ποιος την ελέγχει στο τι κουβαλάνε οι εμπορικές αμαξοστοιχίες ή ποιος πιστοποιεί τα συστήματα πυρασφάλειας. Όταν από την εξεταστική, που με δική μας επιμονή συγκροτήθηκε και λειτούργησε στην Βουλή, για να έρχεται να κάνει μετά αυτοκριτική ο Μητσοτάκης ότι δεν προσέφερε, αποκάλυψε μια σειρά πλευρές και στοιχεία για το ποιος έχει ευθύνη τελικά για τη συγκάλυψη. Γιατί βεβαίως εμείς επιμένουμε στην ανάγκη να αναδειχτούν και οι πλευρές της συγκάλυψης που απορρέουν από την έκρηξη στην αμαξοστοιχία και από το γεγονός ότι υπάρχουν νέοι άνθρωποι που κάηκαν ή πέθαναν από ασφυξία και όχι μόνο από τη σύγκρουση.

Όμως από αυτή την προσπάθεια να μην περάσει η συγκάλυψη, δεν πρέπει να συγκαλυφθεί το κύριο, η αιχμή: Ότι συγκρούστηκαν δύο τρένα γιατί δεν υπήρχαν οι δικλείδες ασφαλείας, γιατί υπήρχε μία πολιτική που υλοποιήθηκε, γιατί έχουνε ευθύνες και ποινικές και πολιτικές και αυτοί που κυβερνούν σήμερα αλλά και αυτοί που κυβέρνησαν στο παρελθόν.

Έτσι λοιπόν και σε αυτή τη συζήτηση που γίνεται, όσο και αν προσπαθούν με διάφορες τηλεοπτικές παραστάσεις να αποπροσανατολίσουν, εμείς, όπως δώσαμε μάχη για να γίνει εξεταστική, θα τη δώσουμε και για τη μομφή σε αυτή την κυβέρνηση με το δικό μας σκεπτικό, θα ψηφίσουμε και προανακριτικές, θα κάνουμε τα πάντα ώστε να αξιοποιηθεί η παραμικρή δυνατότητα για να φωτιστούν όλες οι πλευρές αυτού του μεγάλου εγκλήματος του κέρδους που δεν υπολογίζει την ανθρώπινη ζωή.

Ταυτόχρονα όμως σε αυτό το έδαφος μπορεί να διευρυνθεί το ρεύμα της ανατροπής, γιατί το κρίσιμο ζητούμενο σήμερα είναι η προσπάθεια να αναπτυχθεί ένα πανελλαδικά συντονισμένο, ενιαίο στην πορεία κίνημα, το οποίο με κοινές θέσεις και στόχους διεκδίκησης αμφισβητεί την εξουσία του κεφαλαίου, διαμορφώνει στην πορεία στόχους αντιμονοπωλιακούς, αντικαπιταλιστικούς που η κατεύθυνση της πάλης του είναι να απεγκλωβιστεί η Ελλάδα από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ένα κίνημα που διαμορφώνει τους όρους να πάρει την εξουσία. Και ένας κόσμος αριστερός, προοδευτικός, ριζοσπαστικός, που έχει βαρεθεί ξανά μανά τα ίδια, μπορεί να κάνει το βήμα και να αποκτήσει κοινή περπατησιά μαζί μας σε αυτό τον αγώνα.

Φίλοι και φίλες, συντρόφισσες και σύντροφοι,

Είναι κρίσιμος παράγοντας η παρέμβασή μας και η συμβολή στην οργάνωση της πάλης με την παρουσία της θέσης, τη δράση μας στα όργανα του τοπικού και του περιφερειακού κράτους. Δεν είναι από δω οι Δήμοι και η Περιφέρεια, από κει το αστικό κράτος. Πάνε μαζί, πάνε πακέτο στους ρόλους ευθύνης και στους τομείς ευθύνης που τους έχουν δώσει.

Στην Αθήνα έχουμε συνδιοίκηση ΠΑΣΟΚ με όλες τις "φυλές" του ΣΥΡΙΖΑ. Ακούμε τα παραμύθια του Δημάρχου ότι έγινε αλλαγή. Στη δημοτική επιτροπή όμως το 98% των αποφάσεων τα ψήφισαν μαζί Μπακογιάννης και Δούκας, Δούκας και Μπακογιάννης. Για ποια μέτωπα, ποια πρόοδο και ποια συντήρηση μιλάνε και παραμυθιάζουν τον κόσμο; Γιατί αυτή η πολιτική που υλοποιούν από κοινού έχει αποδέκτη τη τσέπη, την ποιότητα ζωής, το σχολείο των παιδιών, την απουσία ελεύθερων χώρων και το άσχημο χάλι που βρίσκονται υποδομές και υπηρεσίες του δήμου της Αθήνας.

Γιατί οι επιλογές τους είναι κοινές. Λέει ο κ. Μπακογιάννης είμαστε μαζί σε αυτό το μεγάλο έργο, το μεγάλο όραμα για την Αθήνα για το επιχειρηματικό πάρκο του Βοτανικού, το γήπεδο του Αλαφούζου δηλαδή μαζί με τα επιχειρηματικά πάρκα των τραπεζών. Και η κυβέρνηση έτρεξε στον -κατά τα άλλα- εχθρό της Δούκα και του έδωσε όλες τις δυνατότητες και σε χρηματοδότηση και σε θετικές παρεμβάσεις για να τρέξει αυτό το έργο.

Μιλάμε για ένα έργο 270 εκατομμυρίων ευρώ και θα ξεπεράσει τα 300, την ώρα που στην Αθήνα δεν υπάρχουν κονδύλια και δεν σχεδιάζεται τίποτα για τις λαϊκές ανάγκες. Κανένα νέο σχολείο, κανένας νέος παιδικός σταθμός, καμιά νέα παιδική χαρά, αναπαλαιώνουν παλιές. Καμία απαλλοτρίωση κρίσιμων χώρων και παραμυθιάζουν τον κόσμο όταν όλα τα λεφτά και όλες οι υπηρεσίες του Δήμου δουλεύουν για να τρέξει γρήγορα το project της λεγόμενης Διπλής Ανάπλασης. Και την ίδια ώρα, φυσικά, από κοινού διαμορφώνουν μία άγρια φορομπηχτική πολιτική για τους δημότες.

Διαφήμιζε ο Χ. Δούκας ότι διατήρησε τους συντελεστές φορολογίας. Διαφήμιση είναι να συντηρείς έναν από τους υψηλότερους συντελεστές για την κατοικία και υψηλότατο για τους επαγγελματίες; Λόγια ότι θα φορολογήσει το ξενοδοχειακό κεφάλαιο και από έργα μηδέν. Καμιά φορολογία, καμία κίνηση και όλο το πακέτο στους ξενοδόχους που έχουν γεμίσει πλέον την Αθήνα ξενοδοχειακές μονάδες. Κοινός στόχος να φτάσουν τα 17 εκατομμύρια τουρίστες στην Αθήνα. Αυτό υπηρετούν οι αναπλάσεις για τις οποίες δουλεύουν και φυσικά μαζί πακέτα εκατομμυρίων για ιδιωτικοποιήσεις. Ο "ένας κόβει, ο άλλος ράβει" και συνεχίζει. Ηλεκτροφωτισμός, δύο ανανεώσεις από τον κ. Δούκα της σύμβασης των 53 εκατομμυρίων ευρώ του κ. Μπακογιάννη. Βυθιζόμενοι κάδοι, πανηγύρι με δύο συμβάσεις 19 εκατομμυρίων η κάθεμια. Διαιρέστε για να δείτε τι κοστίζει και που πάνε τα λεφτά.

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,

Πρέπει ένα αξιοποιήσουμε την παρέμβασή μας, την επαφή μας για να στριμώξουμε αυτή τη διοίκηση, για να την πιέσουμε, για να ενεργοποιήσουμε το λαϊκό παράγοντα, γονείς, κατοίκους, σε περιοχές, σε γειτονιές. Γιατί δεν είναι μικρό πράγμα ο αγώνας που δίνουμε στον Προμπονά με 1700 υπογραφές μέχρι τώρα, που τους πιέζει να μην οικοπεδοποιήσουν για χατίρι των δύο μεγάλων ιδιοκτητών 55 στρέμματα. Γιατί δεν είναι μικρή παρέμβαση που γίνεται και για το Γουδή και πρέπει να τελειώνουν τις αυταπάτες που έχει ένας κόσμος για τις προθέσεις αυτής της διοίκησης. Να πιέσουμε για να φτιαχτούν σχολεία, να συντηρηθούν, να μη χαθούν άλλα. Ο αγώνας που έγινε στα δύο σχολικά συγκροτήματα της Αθήνας έχει πιέσει και μπορεί να φέρει αποτέλεσμα σε σχέση με την κατηγοριοποίηση που προωθείται με τα πρώτα Ωνάσεια σχολεία.

Το ίδιο ισχύει για τους για τους παιδικούς σταθμούς. Ένα δίκτυο που συνεχώς συρρικνώνεται και οι πληροφορίες λένε ότι απ' τη νέα χρονιά θα είναι τέσσερις λιγότεροι. Έχουν φτάσει κάτω από 60 πλέον. Δηλαδή πολιτικές που δείχνουν ότι από κοινού κυβέρνηση και δήμαρχοι, είτε είναι ΠΑΣΟΚ είτε είναι ΣΥΡΙΖΑ, είτε Νέα Δημοκρατία, υλοποιούν κατά γράμμα μια πολιτική εχθρική, αντιλαϊκή και ο αγώνας ενάντια σε αυτές τις πολιτικές δεν υποτιμάται καθόλου. Η προσπάθεια των συνδυασμών μας σε όλα τα δημοτικά συμβούλια, ανάλογα με το συσχετισμό και τις δυνάμεις, είναι να αναδειχτούν αυτές οι πλευρές, να κινητοποιείται κόσμος, να διεκδικεί, να πιέζονται, να μπαίνουν στο κάδρο αυτού του συστήματος του πολιτικού και δήμαρχοι και περιφερειάρχες που προσπαθούν να παίξουν το δικό τους παιχνίδι».