Συνεδρίαση του Δημοτικού Συβουλίου (15/06/2022) - Τοποθέτηση της ΛΣ για το Σχέδιο για το Κλίμα στο Δήμο της Αθήνας

"Δεν είναι πρώτη φορά που συζητιέται ένα τέτοιο σχέδιο, άλλοτε με τη μορφή της ανθεκτικότητας της πόλης, της πράσινης ανάπτυξης, τη διαχείριση των αποβλήτων, την βιοποικιλότητα, κλπ. Στρατηγικές που προώθησαν η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Αναρωτιέται κάποιος ποιά τα αποτελέσματα αυτών των σχεδίων;

Επιλύθηκαν τα προβλήματα του περιβάλλοντος; Προστατεύεται ο λαός από τα φυσικά φαινόμενα; Προστατεύεται η υγεία του; Όχι μόνο δεν επιλύθηκαν τα προβλήματα αλλά οξύνονται χρόνο με το χρόνο, γιατί οι κατευθύνσεις των σχεδίων αυτών έχουν στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων για να βρουν κερδοφόρα διέξοδο, κεφάλαια που λιμνάζουν.

Εκατομμύρια δόθηκαν με αυτά τα προγράμματα χωρίς καμιά βελτίωση της ζωής του λαού.

ΣΧΕΔΙΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Εργαλείο στην προώθηση της παραπέρα εμπορευματοποίησης της γης και της χρήσης της είναι ο χωροταξικός σχεδιασμός, το ΡΣΑ, τα πολεοδομικά σχέδια (τοπικά και ειδικά) που εξυπηρετούν όχι τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες για φθηνή ασφαλή και ποιοτική κατοικία, σύγχρονες εγκαταστάσεις παιδείας, άθλησης και πολιτισμού, έργα αντιπλημμυρικής προστασίας κλπ, αλλά τις μεγάλες εκμεταλλεύσεις σε εμπόριο, τουρισμό, real estate.

Αν και γίνεται αναφορά στην ανάγκη προστασίας από φυσικές καταστροφές, στην πράξη τα έργα που προωθούνται (π.χ. αντιπλημμυρικά), οι όροι με τους οποίους σχεδιάζονται κ.λπ., καθορίζονται με κριτήρια κόστους - οφέλους με βάση την κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι την ουσιαστική προστασία του λαού.

Το Σχέδιο εντάσσεται στη γενικότερη πολιτική που προβλέπεται και στο αντίστοιχο Εθνικό σχέδιο για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή και στον νέο κλιματικό νόμο. Ο κλιματικός νόμος αποκαλύπτει «ποιος κερδίζει και ποιος χάνει» απ' την πολιτική της ΕΕ για τη λεγόμενη «πράσινη μετάβαση», που αποτελεί τον κοινό άξονα των προγραμμάτων διακυβέρνησης τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, όπως επίσης και τον πυρήνα του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Αποδεικνύεται πως η «πράσινη μετάβαση» και η «κλιματική ουδετερότητα» μόνο ουδέτερες και φιλικές δεν είναι για τις τσέπες και τα δικαιώματα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Ο κλιματικός νόμος ουσιαστικά είναι ένας ακόμα κρίκος στην πολιτική της «πράσινης ανάπτυξης», όπου οι νέες πράσινες επενδύσεις πλέον γίνονται υποχρεωτικές. Δεν πρόκειται απλά για επενδύσεις που προκρίνονται και για τις οποίες υπάρχουν διάφορα «κίνητρα». Ο νέος κλιματικός νόμος προβλέπει τελικά την υποχρεωτική αντικατάσταση υποδομών και μεταφορικών μέσων με καινούργια, πιο πράσινα, φορτώνοντας φυσικά το «μπιλιέτο» στα εργατικά - λαϊκά στρώματα που θα κληθούν να τις αποπληρώσουν.

Πολύ πιο ακριβά αυτοκίνητα, γιατί τα παλιά αποσύρονται υποχρεωτικά, νέες επενδύσεις για ακριβότερη θέρμανση των κτιρίων, πανάκριβα κρατικά κτίρια με «πράσινα» υλικά, αυτοαπασχολούμενοι και μικρές επιχειρήσεις που θα επωμιστούν την αντικατάσταση με νέο εξοπλισμό.

Στις κρατικές υποδομές, ιδίως των δήμων, ο στόχος της «κλιματικής ουδετερότητας» ουσιαστικά περιορίζει σε βάρος εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων το ποιες υποδομές μπορούν να λειτουργούν, αφού για παράδειγμα τα «κλιματικά ουδέτερα» κτίρια έχουν διπλάσιο κόστος, που τελικά θα μεταφερθεί, με τα ανταποδοτικά τέλη ή την κρατική φορολογία, στις πλάτες των εργαζομένων.

Επιμέρους σημεία ενδεικτικά με βάση και τους συγκεκριμένους στόχους:

"Η Μείωση Υψηλών Θερμοκρασιών και της Έντασης του φαινομένου Αστικής Θερμικής νησίδας", είναι αδύνατο να υλοποιηθεί αφού δεν περιλαμβάνει την παρέμβαση που θα εξασφάλιζε κυρίως την ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία των ορεινών όγκων του λεκανοπεδίου, που η οικολογική τους αναβάθμιση θα εξασφάλιζε κίνηση αέριων μαζών μέχρι και 10 βαθμών χαμηλότερης θερμοκρασίας διαμορφώνοντας πιο ήπιες διαφορές θερμοκρασίας.

"Η Μείωση της Έντασης τοπικών Πλημμυρικών Επεισοδίων", δεν μπορεί να εξασφαλιστεί αφού οι παρεμβάσεις γίνονται με κριτήριο κόστους - οφέλους, ελαχιστοποίησης του κόστους κατασκευής και άρα μεγιστοποίηση του κέρδους. Δεν συνδυάζονται με τη συνολική και ολοκληρωμένη διαχείριση των υδάτων, χειμάρρων κλπ, τη μείωση της επιφανειακής απορροής που θα εξασφαλιζόταν και με την οικολογική ανόρθωση και "πρασίνισμα" των δασικών οικοσυστημάτων των βουνών από την Αθήνα.

Η Προστασία Πληθυσμού, Φυσικού και Δομημένου Περιβάλλοντος από τους Κλιματικούς Κινδύνους δεν μπορεί να υλοποιηθεί όταν συνεχίζεται η πολιτική υποχρηματοδότησης όλων των τομέων που σχετίζονται με την πολιτική προστασία.

Η αναφορά για Παραγωγή Ενέργειας από ΑΠΕ αφήνει ενδεχόμενο για ανεμογεννήτριες στα γύρω βουνά.

Στην ενότητα «3.4.2 Περιοχές πρασίνου» ομολογείται ότι: «Τα περιθώρια αύξησης των πράσινων χώρων στην Αθήνα δεν είναι μεγάλα εξαιτίας του μικρού ποσοστού και μεγέθους διαθέσιμων χώρων συνεπώς, η ορθολογική και συντονισμένη διαχείριση και υποστήριξη των υφιστάμενων παραμένει εξαιρετικά σημαντική προτεραιότητα για την πόλη». Επιστρατεύεται προς τούτο, και αυτό λεκτικά μόνο, «η δημιουργία πράσινων υποδομών τόσο σε απαλλοτριωμένους χώρους [σ.σ.: δεν λένε, όμως, πόση έκταση από αυτούς σχεδιάζουν να αξιοποιήσουν ως «πράσινες υποδομές» και για ποια ακριβώς χρήση] όσο και σε σχολικές αυλές (200 περίπου σχολικών συγκροτημάτων) σε συνδυασμό με νέες, σκιερές δεντροστοιχίες σε κατάλληλες οδούς και νέους πεζοδρόμους».

Επίσης αναφέρεται: «Στους πράσινους χώρους και τις διαπερατές επιφάνειες: το 30% της επιφάνειας της πόλης να έχει κάλυψη α) με χώρους πρασίνου (δεντροστοιχίες, αστικά δάση, πάρκα, λόφους, ιδιωτικό πράσινο, πράσινους τοίχους και δώματα) και/ή β) Διαπερατές επιφάνειες (χωμάτινες επιφάνειες, υδατοπερατά υλικά, επιφάνειες με συστήματα βιώσιμης διαχείρισης νερού) έως το 2030». Εδώ οι χωμάτινες επιφάνειες και τα υδατοπερατά υλικά για την κάλυψή τους θεωρούνται ισοδύναμης απόδοσης με τους πράσινους χώρους!

Ως «Διπλή Ανάπλαση» μεταξύ Λεωφόρου Αλεξάνδρας (γήπεδο Παναθηναϊκού) και Βοτανικού/ Ελαιώνα νοείται:

- Για τη Λ. Αλεξάνδρας (18 στρ.) η εμπορευματοποίηση/ τσιμεντοποίηση του «δημόσιου χώρου» για την κατασκευή τεράστιου υπόγειου πάρκινγκ 600 θέσεων με «τη μετατροπή του χώρου αυτού σε κλειστό υπόγειο χώρο στάθμευσης ... και με τη δημιουργία πάρκου στην επιφάνεια αυτού».

- Για την περιοχή του Βοτανικού/ Ελαιώνα (100 στρ.) η εμπορευματοποίηση/ τσιμεντοποίηση του «δημόσιου χώρου» «με τη μορφή αστικού πάρκου ... και τη δυνατότητα [!] κατασκευής υποδομών και εγκαταστάσεων τοπικής διοίκησης, αθλητισμού (μετεγκατάσταση γηπέδου ποδοσφαίρου του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου, γήπεδο μπάσκετ-βόλεϊ, χώροι άθλησης) ...».

Ως ένα ακόμη «όπλο» για τη δραστική μείωση των ΕΑΘ ανασύρονται τα «Πάρκα Τσέπης». Όπως σημειώνεται, «η δράση αυτή πραγματοποιείται κυρίως με χορηγίες ιδρυμάτων και εταιρειών και πολλές φορές σε συνέργεια με ενδιαφερόμενες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, μέσω του Προγράμματος ''Υιοθέτησε την Πόλη σου'', του ανεξάρτητου μη κερδοσκοπικού οργανισμού Athens Partnership, ...».

Ο σχεδιασμός για τα απορρίμματα καθορίζεται με βάση τις κατευθύνσεις και τους στόχους του αντιλαϊκού Εθνικού Σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ - 2020) της ΝΔ. Ομολογείται, όμως και μια «μπαμπεσιά» που μεθοδεύει η δημοτική Αρχή από κοινού με τη Διοίκηση Πατούλη στον ΕΔΣΝΑ σε βάρος της ευρύτερης περιοχής στον Ελαιώνα. Αναφέρεται σχετικά: «Η ημερήσια δυναμικότητα ως προς τα σύμμεικτα απορρίμματα που θα πρέπει να έχει ο Σ.Μ.Α. Δ. Αθήνας και Όμορων Δήμων ... είναι 400 τόνοι μεικτών απορριμμάτων, 60 τόνοι για τα ογκώδη απορρίμματα και 35 για τα πράσινα απορρίμματα. Σε συνεργασία με τον ΕΔΣΝΑ γίνεται προσπάθεια να αυξηθεί η ημερήσια δυναμικότητα της εγκατάστασης τουλάχιστον σε 1200 τόνους ημερησίως».

Επίσης, στην ενότητα «3.2.4 Απορρίμματα» προβάλλεται ως επίτευγμα το γεγονός ότι με τους 2.500 καφέ κάδους και τα 20 ειδικά απορριμματοφόρα (α/φ), που διέθεσε στο δήμο η Περ. Αττικής, συλλέγονται 800 τόνοι βιοαπόβλητα (ΒΑ) το μήνα! «Επίδοση» που σημαίνει ότι σε κάθε «ειδικό» α/φ αντιστοιχούν μόλις 1,33 τόνοι την ημέρα και σε κάθε καφέ κάδο μόλις 10,67 κιλά την ημέρα!

Ακόμη, αναφέρεται ότι «η ανακύκλωση και κομποστοποίηση αυξάνει ραγδαία στον Δήμο Αθηναίων» όταν στο ίδιο το ΤΣΔΑ-2021 (Τοπικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων) του δήμου διαπιστώνεται κατακόρυφη πτώση της ανακύκλωσης: Από τους 15.404 τον το 2017 (το 5,0% επί του συνόλου των παραγόμενων ΑΣΑ) στους 6.847 τον το 2020 (το 2,2% επί του συνόλου των παραγόμενων ΑΣΑ) (πίν.27). Από αυτό και μόνο καταλαβαίνει κανείς το βαθμό «αξιοπιστίας» των «στοιχείων» του υπόψη σχεδίου, πόσο μάλλον των προβλέψεών του.

Μια ματιά στο «Χρονοδιάγραμμα» αποκαλύπτει μερικές από τις πραγματικές προθέσεις της δημοτικής Αρχής για ορισμένες δράσεις, που κατά τα άλλα προβάλλει ως απαραίτητες για τη μείωση κατά 61% των ΕΑΘ μέχρι το 2030:

- Οι 5 από τις 7 δράσεις για τη «Δημιουργία πράσινων μητροπολιτικών διαδρομών» τοποθετούνται ως μακροπρόθεσμες στην περίοδο 2030 - 2050!

- Η «Καταγραφή του υφιστάμενου δικτύου όμβριων για προσδιορισμό των απαιτούμενων έργων για την αντιπλημμυρική θωράκιση του αστικού ιστού της Αθήνας (Μελέτη)» τοποθετείται στην περίοδο 2025 - 2030!

- Η «Μελέτη Πυροπροστασίας για τους λόφους της Αθήνας» απλώνεται στην περίοδο 2025 - 2050!

- Τα «Συστήματα έξυπνης πυροπροστασίας & πυρόσβεσης σε όλους τους χώρους πρασίνου» εξοβελίζονται για την περίοδο 2030 - 2050.

Η Ενημέρωση, Εκπαίδευση και Ευαισθητοποίηση Πολιτών για την Κλιματική Αλλαγή αποτελεί επιδίωξη ενσωμάτωσης στους "πράσινους" στόχους της αστικής τάξης και των ομίλων.

ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΤΑΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ".